Bami

Per fiets van Oosterwolde naar Leeuwarden over 95 km

Langs vaarten, kanalen en kleine huisjes fiets ik westwaarts, met de wind mee.

Gelukkig is die er, want de Saharalucht is al om negen uur ’s morgens volop aanwezig. 

Het is hier in Friesland vandaag nog warmer dan in Spanje!

Over de Wijde EE in de buurt van Drachten laat ik mij afzetten per pondje naar de overkant. Daar heerst aan het kanaal de opklaptrend. Als de brug opengaat kan de ‘Jabatta’en van de andere kant de ‘Pegasus’, een scheepje van een beduidende andere prijsklasse voorbij varen. Langs de kade zitten mensen op tuinstoelen. Een oude man heeft zijn zonnebrilglazen die bevestigd zijn op zijn gewone bril naar boven geklapt, zijn vrouw met beige schoenen laat haar omhoog gelegen benen rusten op een zwarte rollator. Voor de aangemeerde ‘Pierewaaier’ naast een bordje ‘verboden te zwemmen’ zit een trio bestaande uit twee vrouwen die op gestreepte klapstoelen onder een half open geklapte parasol zitten waar op een uitgeklapt tafeltje een thermoskan staat. De man heeft het meeste te lijden, zittende op een stoel van hard plastic die gevormd wordt door een open ruitenpatroon zit hij in de volle zon.

Zelf zit ik in de schaduw. Een eend bedelt om stukjes van mijn koek ‘sukkerlatte’  genaamd, taaitaaiachtig van het zachte soort, die samen met kruidkoek ‘foer sjeuro’ kosten aldus de bakkersvrouw een uurtje geleden in Beetsterszwaag die alles in het Fries afhandelde. De eerste wesp van 2012 zoemt rond mijn arm.

Verder trekkend kom ik op een weggetje in de open polder langs het water, wat verfrissend werkt. Bij een boerderij waar je aan de kant karnemelk kunt kopen loopt een hond zigzaggend over de weg, met verdwaasde ogen kijkt de hond mij hijgend aan. Tja dit is ook geen hondeweer.

Vlak voor Grauw moet je opnieuw met een pond. Ze hebben pauze en dat heeft tot gevolg zodra het watervoertuig weer in bedrijf is, een compleet peleton het dorp binnenfietst.

In Jirnsum is een dorpsfeest, je kunt er met de skileraar op de foto, alleen zal die wel onder tafel liggen na de nodige alcoholische versnaperingen, want die was in geen velden of wegen te bekennen.

Het land blinkt op deze middag je kunt hier lang turen naar de boten op het Snekermeer. In de nog verre verte is Leeuwarden al te zien. De bestemming voor vandaag maar eerst nog door tal van dorpjes zoals in Sibrandabuorren. Daar zitten tegenover de kerk, bij een vierkanten huis bestaande uit grijs baksteen twee vrouwen op de veranda in weinig schaduw gedachten uit te wisselen. Hoe zal het leven hier zijn op de prairie? Het is er stil.

Aan de zijkant van het café hangt een oud emaille bord met in witrode kleuren reclame voor Rivella, er staat in krulletters: drink Rivella anders dan anders. Misschien houden ze hier niet van anders want het café is gesloten, met op het terras opgestapelde stoelen. Intigrerend is de grote bizonkop boven de ingang en de reclame voor Lage Landen. Verzekeringen? Néé premium pils, nog nooit van gehoord. 

Nog even zoeven over het Friese land. Lekker om nog zoveel energie te hebben op één van de heetste dagen van het jaar. De Friese hoofdstad bereikend moet ik afremmen voor een openstaande brug. Toch wel giga schepen varen hier aan je voorbij. Als het getintangel met het ophalen van de slagbomen stopt, is het nog even fietsen tot aan het station. 

Een brede straat met aan weerszijden herenhuizen passerend. Voor een cafetaria zitten twee studentachtige types op witte plastic stoelen. Eigenlijk heb ik wel trek in een slaatje en een kroket dus dit komt uit. Binnen steelt een jochie van 2,5 de show. Hij vraagt aan z’n oma of hij een tafel verder mag zitten. Oma vindt het goed. Maar toch vraagt hij ook nog aan klanten die aan een andere tafel zitten of hij daar mag zitten. Zij vinden het ook goed. En zo heeft een hele commissie zijn toekomstige nieuwe plaatsbewijs goedgekeurd. Hij zit er nog niet en het wordt duidelijk waarom hij daar zit. Het jochie zit namelijk voor de ijsmachine en probeert zo aan de lekkernij te komen. Deze missie mislukt echter. Nou ja dan gaat hij maar weer bij oma zitten en vraagt wijzend op een potje midden op de tafel: “oma mag ik die bloem?”, “néééé” zegt oma “die is van de mevrouw van de cafetaria”, jochie: “oh dus als ik die pluk komt de politie?”, “ja” zegt oma “dan komt de politie”. Wat een heerlijke overzichtelijke wereld is het toch zo. Maar dit wereldbeeld wordt prompt verstoord als een hindoevrouw binnenstapt en in het Engels aan de cafetariamedewerkster vraagt “what is in a bamibal?”

Het antwoord: “euh...ja bami……”