Langs de kust en door de bergen op de fiets door Schotland

19 september

Zou dit dan de mooiste tour van mijn leven geweest zijn? Het magnum opus aller ritten? Toen ik bij ondergaande zon aan het eind van het Little Loch Broom bij het plaatsje Dundonnell, na 91 km langs de kust en door de bergen afstapte, liet het me niet geheel onberoerd. Wat een tocht! Het ene moment was nog verplettender dan het andere, soms kon ik me niet voorstellen over de Wester Ross Coastal Trail gefietst te hebben.

Bij het samenstellen van deze tocht, kon ik weer ouderwets niet-digitaal of anders gezegd analoog genieten van een landkaart. Als je wilt kun je er avonden mee vullen. Voor je het weet ben je eigenlijk al op reis. Een rit hoog in het noordwesten van Schotland langs de kust moest het worden. De weg die zich kronkelend op de kaart weergeeft, de A832.

De uitvoering geschiedde bij prachtig zonnig weer, langs de zee, door valleien over een rustige weg en kleine plaatsjes. Één mag bijzonder genoemd worden, namelijk Poolewe. Daar aan het Loch Ewe was dit plaatsje een veilige haven voor marine- en handelsschepen in de Tweede Wereldoorlog. Het meer is hier diep en nauw en komt uit in de Atlantische Oceaan. De schepen voerden naar het Russische Moermansk. 

Dat ging goed tot 30 december 1944. Het laatste konvooi bestond uit vierhonderd eenentachtig koopvaardijschepen en meer dan honderd marinescheepvaartschepen Vele honderden mannen brachten hun ultieme offer. Getroffen door U-boten van de Nazi’s werd het koude grijze water van de Noord-Atlantische Oceaan hun rustplaats. 

In Laide aangekomen bezocht ik een piepklein winkeltje. De eigenaresse moest wel over een ingenieus vermogen beschikken, zoveel spullen die je daar kon krijgen in een ruimte van postzegelformaat. Behalve dat ze ingenieus was beschikte ze ook over charmte. Bij het afrekenen van mijn waar, te weten een ijskoffie en wat snoep, zei ze over het laatste “oh well you need sugar”. En uiteraard ontlokte ze ook wetenswaardigheden over mijn rit, of ik de kustroute over de noord dan wel zuidkant deed, en dan nog eens iets, waar ik dan wel niet ging slapen vannacht....want als ik nog niets had gevonden, zou zij zich wel over mij ontfermen. Nou, nou...er zijn dagen dat het niet op kan!