Op weg naar Schotland

8 september 2019

Op weg naar IJmuiden 

Op huidige kaarten zie je vaak de afkorting POV staan. Welnu na een verwachte Point Of View op de A1 bij Deventer, waar een blik op de IJssel en op de oude stad tot de vaste attracties behoren volgde er ook nog onverwachte POV zomaar ergens bij een weiland waar een verdwaalde eenzame koe parmantig naast een maisveld liep. 

De rest van de rit op weg naar IJmuiden bood weinig entertaiment of je moest je vermaken door de verse restanten van glas en blik op de weg. De betrokkenen van deze oorzaak stonden nog op de vluchtstrook. Een jonge Duitse man en een oudere Nederlandse dame schudden elkaar de hand, en ik moest meteen weer aan het Liedje ‘Tarzan’ van Tineke Schouten denken....”mensen uit alle landen maak geen trammelant, maar geef elkaar de hand”....zo kon het dus ook. En toen heel even bij Eemnes werd vanaf deze asfaltjungle, ook al was het maar voor heel even, de contouren van het leek wel een schilderij uit de Gouden Eeuw waar. De imposante wolkenpartijen waar het zonlicht voorzichtig doorheen scheen op het lage land waar schapen graasden en waar twee kerken met één hoekige en één ronde toren boven toornden, ja daar leek de tijd wel stilgestaan te hebben. Of de dominees daar al meer dan vierhonderd jaar gods woord verkondigden.

Zo’n landschap was er in IJmuiden helemaal niet te herkennen, daar was het meer een rommeltje. Uren voordat het schip naar Newcastle zou uitvaren kon je er al inchecken. Een inspectie op het twaalfdeks schip volgde. Het gevoel om niet meer aan vaste wal te zijn, maar ook nog niet op volle zee had een relaxte uitwerking. Na wat geslenter en koffie met een taartje, was het in de hut na spectaculair klauterwerk om boven op het stapelbed te komen, weer eens een gewaarwording dat ik toch echt niet voor circusartiest in de wieg was gelegd. Nauwelijks lag ik nog maar gestrekt en daar voer het schip al weg. Het heerlijke gedobber op zee maakte dat ik snel sliep. Voor een paar uurtjes voordat ik weer kon aanschuiven voor een lekker buffet bij ondergaande zon. 

Maandag 9 september

De zonsopkomst beleven vanaf het dek van het schip was ook geweldig, met de rode gloed die scheerlings op de zee scheen onder een dreigende hemel. In de verte was inmiddels de Britse kust te zien, meeuwen vlogen af- en aan, doorkruist door een zwaan, boven kleine vissersbootjes. Éénmaal aan vaste wal, was bij een outletcenter een pinautomaat snel gevonden, de gedownloade bankbiljetten prijkten met de queen, zoals ze er in 1977 uitzag. Van de havenstad Newcastle waar het schip afmeerde was weinig tot niets te zien. Via een golvend landschap bereikten we kort na de middag de Schotse grens, en meteen bevond je je in een andere omgeving. Meer heuvelachtig, diepere kloven. 

Edinburgh snelden we vandaag voorbij. De Schotse hoofdstad echter gaan we later nog bezoeken, deze dag was het genieten van één van de grootse hangbruggen ter wereld bij het plaatsje Queensferry, het uitzicht over het water is grandioos maar ook de blik op spoorbrug en de oude brug voor overig verkeer is bewonderingswaardig.

Aan het eind van de middag is de plaats daar, waar overnacht zal worden...Blairgowrie, o jeetje wat een huis, met tal van slaap- en badkamers over drie verdiepingen. Na dit alles ‘verwerkt’ te hebben, was het tijd om iets van culinaire gading te vinden, Schots bier met haggis. Hetgeen voortreffelijk smaakte. Genoeg om gerust de eerste nacht in een land met eeuwenoude tradities, strijd en eigenaardigheden tegemoet te gaan.